“Kleischilders”- Hedendaagse slibdecoraties
15 september 2017 t/m 14 januari 2018
Het werk dat in deze expositie te zien is loopt uit een van het klassiek ogende zeer minutieuze beschilderde werk van Grita Götze (DE) tot de expressieve werken van Dylan Bowen (GB) en John Higgins (GB) waar je de klei slib bijna letterlijk om de oren vliegt. Michelle Gardelle (FA) werkt ook in een heel uitbundige stijl waar de levensvreugde vanaf spat.
Françoise Dufayard (FA) werkt met warme tinten en kalligrafische tekens. De invloed van haar reizen naar het verre Oosten is duidelijk terug te vinden in haar grootse en ingetogen stukken.
Niek Hoogland en Mathieu van der Giessen zijn uitmuntende ambachtslieden, die achter de pottenbakkersschijf alle mogelijke vormen gebruiksgoed produceren en slib schilderen zoals het hoort, compleet met alle oorspronkelijke ingrediënten en technieken zoals ringeloren en sgrafitto. Zij komen beide uit Nederland en zijn degenen die het meest trouw zijn gebleven aan de vele generaties slibgoed schilders die hen voor gingen.
John Pollex (GB) werkte vroeger net als Niek en Matthieu in een traditionele stijl, maar nadat hij een expositie bezocht van de schilder Howard Hodgkin ontwikkelde hij een moderne variant. Waarbij zijn keramiek het canvas werd en elk stuk op een unieke en andere manier beschilderd wordt met minstens net zoveel kleur als diegenen die hem inspireren (o.m. Marc Rothko en Patrick Heron).
Nigel Lambert(GB) vindt ook inspiratie bij schilders, ook door Patrick Heron en verder Terry Frost en Roger Hilton. Hij kiest er bewust voor wel zijn werk op de traditionele manier te blijven benaderen, met rode klei en witte slib, hij stookt het zelfs in een houtoven. Alleen bij het schilderen komt het moderne element in zijn werk naar voren, en zelfs dan op een functionele wijze, de vorm volgend die wordt beschilderd.
Patia Davis (GB) werkt ook met de traditionele grondstoffen, maar haar manier decoreren is heel inventief. Met blikjes, kwarkachtige slib en haar vingers, bijna boetserend, decoreert ze op fenomenale wijze haar werk. Daarbij combineert ze dit vaak met oude schildertechnieken zoals kammen en marmeren.
Peder Rasmussen (DK) is een kei in de keramiekwereld en zijn werk is te vinden in alle grote collecties van keramiek musea. Peder heeft helemaal niks met abstracte moderne schilderkunst. Hij heeft iets te vertellen en doet dat net zoals de oude Grieken op grote vazen. Zijn vaak autobiografische verhalen verbeeldt hij op een bijna strip of cartoonachtige wijze die weer geïnspireerd is op de pop-art. Meestal oefent hij zijn figuren eerst op papier, soms maakt hij zelfs eerst kleine sculptuurtjes van de figuren die hij op zijn vazen wil plaatsen. Resultaat zijn prachtige uitgebalanceerde voorstellingen die hij achter een dikke glazuren laag fixeert, of misschien beter isoleert alsof je kijkt naar een andere wereld in een glazen bol of een aquarium.
Tot slot is er nog het uitbundige werk van Elke Sada (DE). Zij decoreert de platen klei eerst en vormt daarna pas de stukken. Net als Patia Davis verkiest zij het platte vlak om op te werken. Ze brengt de ingekleurde slibs aan met penseel en door het er simpelweg overheen te slingeren en met monoprinting. Ze zet haar werk vrij nonchalant in elkaar, bewust de delen zichtbaar latend hoe ze met elkaar verbonden zijn en zonder acht te slaan op het aansluiten van de patronen. Hierdoor benadrukt ze bewust dat de decoraties vooraf zijn aangebracht. Resultaat is heel kleurrijk en levendig, haar stukken lijken bijna te barsten van de energie.
Deze activiteiten zijn georganiseerd bij de expositie:
24 september – Niek Hoogland – demonstreert maken slibversierd aardewerk
17 december – Mathieu van der Giessen – demonstratie slibschilderen
